اتومبيل‌هايي که کاملا به صورت خودكار در خيابان‌هاي شهر حرکت ‌کنند، آرزوي بسياري از محققين هستند. اما تا آن زمان راهي طولاني در پيش است. پژوهشگران دانشگاه برلين، اتومبيلي ساخته‌اند که با حرکت چشم راننده هدايت مي‌شود.

پروفسور رائول روياس از موسسه‌ انفورماتيک دانشگاه فني برلين در باند فرودگاه تمپلهف، مقابل يک اتومبيل دوج استيشن ايستاده است. اين اتومبيلي 150 هزار يورويي که از لحاظ تکنيکي مجهز شده است، اولين اتومبيلي است که از طريق حرکت چشم هدايت مي‌شود. پشت رل، يک راننده نشسته است. او به طرف چپ و راست نگاه مي‌کند، در عين حال مي‌توان ديد که فرمان اتومبيل، چرخ‌ها را به چپ و راست حرکت مي‌دهد. اين اتومبيل حتي مي‌تواند با حرکت چشم دنده عقب برود. پروفسور روياس مي‌‌گويد: «راننده به آينه‌ عقب نگاه مي‌کند و اتومبيل به عقب مي‌رود».

دوربين حرکت چشم را فيلم‌برداري مي‌کند

اين سيستم "چشمي" با يک کلاه مخصوص عمل مي‌کند. در جلوي اين کلاه به طرف پيشاني راننده، دو دوربين قرار دارند. يکي از آنها از طريق آينه‌ مادون قرمز، چشم راننده را زير نظر دارد و حرکت آن را اسکن مي‌کند. دومين دوربين از شيشه‌ جلوي اتومبيل فيلم برداري مي‌کند و کل صورت راننده را نمايش مي‌دهد. به اين صورت، اتومبيل تشخيص مي‌دهد که به کدام طرف بايد حرکت کند.

اتومبيلي که بدون راننده ترمز مي‌کند، مي‌پيچد و سبقت مي‌گيرد

اما اين اتومبيل جديد که به نام "روح برلين" (Spirit of Berlin) معروف است، تواناي‌هاي ديگري نيز دارد. اين اتومبيل حتي مي‌تواند بدون هدايت چشم حرکت کند و به صورت خودكار تصميم بگيرد که آيا به طرف چپ يا راست برود، آيا ترمز کند يا گاز بدهد. براي مثال زماني که اتومبيل در فاصله‌ 100 متري از پروفسور روياس قرار دارد، با سرعت 40 کيلومتر در ساعت به طرف او حرکت مي‌کند و درست جلوي اين شخص ترمز مي‌کند. اين ترمز اتوماتيک پديده‌اي است که مي‌تواند در ترافيک شهري بسيار عملي باشد.

پروفسور روياس در اين‌باره مي‌گويد: «اين ترمزهاي اتوماتيک مي‌توانند براي افراد معلول مفيد باشند. قبل از اينکه اتومبيل‌هاي کاملا خودمختار وارد خيابان‌ها شوند، اين امکان وجود دارد که از اتومبيل‌هاي نيمه-خودكار استفاده کرد. برخي کمپاني‌‌هاي سازنده‌ اتومبيل، اکنون روي اين ترمزهاي اتوماتيک کار مي‌کنند و اين آينده‌ اتومبيل‌هاي خودكار خواهد بود».

اتومبيل تمام اشياي محيط خود را شناسايي مي‌کند

کامپيوتري که در داخل اتومبيل وجود دارد از طريق يک نقشه بهترين راه را محاسبه مي‌کند. پس از آن اتومبيل محيط خود را شناسايي مي‌کند: تابلوهاي رانندگي، اتومبيل‌هاي ديگر، مانع‌هاي مختلف از جمله اشيايي هستند که از طريق سنسورهاي روي سقف اين اتومبيل شناسايي مي‌شوند. اين سنسورها، اسکنر ليزري هستند که قادر به تشخيص تمام اشياي دوروبر اتومبيل به اندازه‌ 360 درجه هستند. بر اساس اين اطلاعات، کامپيوتر اتومبيل، سريعا تصميم مي‌گيرد که ترمز کند، بپيچد يا اينکه سبقت بگيرد.

اتومبيل‌هاي شخصي در آينده يك سرگرمي مي‌شوند

تيم علمي دانشگاه برلين با اين تکنيک جديد به مرحله‌ نيمه‌نهايي مسابقه DARPA Challenge براي اتومبيل‌هاي خودكار، که از طرف وزارت دفاع ايالات متحده برگزار مي‌شود، رسيده است. اين پروژه‌ علمي دانشگاه آزاد برلين از طرف وزارت پژوهش و تحقيقات آلمان و کمپاني‌هاي سازنده‌ اتومبيل پشتياني مي‌شود. "روح برلين" در حال حاضر با سرعت 50 کيلومتر در ساعت حرکت مي‌کند. سرعت 100 يا 150 کيلومتر هدف بعدي محققين است. اما هدف نهايي اين است که اتومبيل‌هاي خودكار روزي بتوانند در خيابان‌ها حرکت کنند. اين امر در حال حاضر ممنوع است و پروفسور روياس از اين ممنوعيت استقبال مي‌کند: «بزرگترين مشکل ما تشخيص عابر است. عابرها معمولا قوانين را رعايت نمي‌کنند و کامپيوتر هنوز بايد ياد بگيرد که مردم چه اشتباهاتي مي‌کنند. در حال حاضر اتومبيل‌هاي خودكار تنها در محيط‌هاي بسته و کنترل شده حرکت مي‌‌کنند. پروفسور روياس به آينده مي‌نگرد و مي‌گويد: « در 100 سال آينده، ديگر اتومبيل‌هاي شخصي نخواهيم داشت. آنها در آينده همانند اسب‌هاي امروزي خواهند بود: تنها يک سرگرمي گران‌قيمت براي دوستداران».