"دیر بورن" نام شهری است در شمال آمریکا، ایالت میشیگان. شهرک میچ واقع در یکی از محله های این شهر با داشتن یک مسجد جامع و باشکوه، مناره های بلند و میدانی با نماد های عربی و رستوران هایش، بخشی از این شهر را همانند کشورهای خاورمیانه ساخته است.



اما مطمئنا برای کسی که در غرب این کره خاکی زندگی می کند، دیربورن بسیار نزدیک تر از بیروت، دمشق و یا قاهره است. و از آنجایی که دیربورن به عنوان زادگاه شرکت "فورد " شناخته شده است، می توان گفت این جا ،جایی است که میانه های شرق و غرب به هم می پیوندد.





به گزارش بانکی دات آی آر ، یک سوم جمعیت شهر 100 هزار نفری دیر بورن را کسانی تشکیل می دهند که ریشه عربی دارند. این مهاجرت ها بیشتر به جهت اشتغال در صنعت موفق اتومبیل در این منطقه صورت گرفته است.



خیابان " وارن" ، در دیربورن مرکز زندگی عربی در این منطقه است. در دهه های گذشته ، از زمانی که تعدادی از مهاجران عرب شروع به تاسیس رستوران های خاورمیانه ای ، سوپر ها و بوتیک ها کردند، این منطقه توسعه بیشتری یافته است.



یکی از برجسته ترین و مردمی ترین کسب و کاری که در این مدت ایجاد شده است، صنایع غذایی شتیلا است. در سال 1979 شیرینی پزی به سبک عربی در این منطقه باز شده است.برخی از فروشگاه ها نیز تا حد داشتن شعب در مناطق دیگر رشد کرده اند.



آمال شتیلا، مدیر شیرینی پزی و خواهر ریاد شتیلا صاحب آن، در سال 1989 از لبنان همراه با برادرش به امید شروع کسب و کاری جدید به این کشور مهاجرت کردند.
آمال می گوید،" ما در شرایط جنگ بودیم، برای دیدن خانواده به اینجا آمدم تا مدتی را در اینجا باشم که با شروع کار مواد غذایی در این جا ماندگار شدم."
فعالیت اقتصادی آنان همچون بسیاری دیگر در این منطقه رشد کرده است. او می گوید،" جامعه اینجا نسبت به گذشته بسیار رشد کرده است و هر کسی کسب و کار خود را دارد."



بسیاری از مهاجران پیش از این هم در زمینه شروع کسب وکاری برای خود فعال بوده اند، اما به تدریج بسیاری از آنان ترجیح دادند تا در صنایع خودرو سازی منطقه مشغول به کار شوند.



با کمتر شدن تدریجی کسب وکار این افراد، مهاجران بیشتری با همکاری و مشارکت های خانوادگی وارد عرصه کسب و کار شخصی شدند. بدین ترتیب فستیوال های بسیاری با عرضه موادغذایی و اجناس عربی همراه با کاروانال های شادی و تفریح در این منطقه شکل گرفت که همگی نشان از گسترش کسب وکار ساکنان آن بوده است.



از دیگر جاذبه های این شهر این است که درست در میان کشورهای غربی، محله ای وجود دارد که از آنان بوی عود عربی بلند است، خانم ها با لباس های عربی و محجبه در حال رفت وآمدند و صدای موسیقی های عربی و عربی- آمریکایی نیز به گوش می رسد.



صنعت خودرو سازی به نحوی اجتناب ناپذیر به این جامعه کوچک عربی گره خورده است. به طور مثال شرکت فورد عرب های بسیاری را از خط تولید تا مدیران اجرایی استخدام کرده است،





علاقه مندان به باز دید از این منطقه می توانند از تور شرکت فورد برای بازدید" موزه هنری فورد و سرزمین سبز" استفاده کنند. سالانه بیش از یک میلیون باز کننده به این منطقه می آیند.





موزه دیگری که این تلفیق زیبای زندگی غرب و شرق را به نمایش گذاشته است ، موزه ملی عرب – آمریکا است. این موزه در سال گذشته 56 هزار بازدیدکننده داشته است و همچنین اولین موسسه ملی در زمینه جمع آوری داستان های مشترک عرب و آمریکا می باشد که همراه بسیاری از برنامه های مرتبط از جمله زبانشناسی در زبان محاوره ای این دسته مردم به نمایش گذاشته است.




آنا آمری، مسئول موزه می گوید،" مردم نمی توانند تصور کنند که فرهنگ های ملل مختلف جهان چقدر می توانند از هم بهره ببرند و از یگدیگر بیاموزند." او می افزاید،" آمریکا کشور مهاجران است، با مهاجران خود خو گرفته است و آنها نیز با زندگی آمریکایی شکل گرفته اند."




بسیاری از مردم محلی در شهر دیربون برای خرید از فروشگاه های عربی- آمریکایی مراجعه می کنند.به طور مثال شیرینی گندمی که به نام " مامول" معروف است در میان آنان محبوبیت ویژه ای دارد.



رستوران های عربی- آمریکایی نیز از جمله مواردی است که این تلفیق اجتماعی را به نمایش می گذارد.