اسب نژاد «تروبرد» یکی از با ارزش ترین و سریع ترین اسب‌های کورس جهان است که وجودش همواره منشأ رشد و تکامل بزرگترین تشکیلات بین المللی اسبدوانی و پرورش اسب‌های کورس بوده است.
اکثر افرادی که با پرورش اسب یا ورزش‌های سوارکاری و اسب دوانی، آشنایی هر چند مختصر دارند، با نام اسب تروبرد نیز آشنا هستند و معمولاً آن را مترادف با مفهوم اسب کورس می‌دانند. در نزد این افراد معمولاً بهترین و کامل ترین تعریف قابل تصور از اسب نژاد تروبرد اسبی است با اندامی بلند و نیرومند، گردن کشیده و شانه‌هایی مورب و قوی، پشت و کمر نسبتاً کوتاه با کپل عضلانی و دست و پاهایی که محکم و استوار هستند و سرانجام اسبی که در مسابقات کورس به خصوص مسافت‌های کوتاه تا متوسط از دگر اسبها سریع تر است و رقیب ندارد.

منشأ پیدایش اسب‌های نژاد تروبرد به سده‌های ۱۵، ۱۶ و ۱۷ میلادی و سرزمین انگلستان باز می‌گردد.

Resigzed Image Click this bar to view the full image.

Darley Arabian یکی از اولین اجداد اسب تروبرد


از اوایل همین دوره است که پرورش دهندگان اسب در کشور انگلستان با اهمیت و ارزش خون گرم اسب‌های شرقی (Oriental Horses) آشنا شده و به طور مرتب اقدام به خریداری و انتقال بهترین اسب‌ها و مادیان‌های نژاد عرب، بارب و ترک (ترکمن) از سرزمین‌های مختلف شمال آفریقا و خاورمیانه و آسیای صغیر به مراکز پرورش اسب در کشور خود می‌کنند. نتیجه آمیزش خون گرم اسب‌های شرقی با اسب‌های خون سرد بومی جزیره بریتانیا در طی سده‌های ۱۵ و ۱۶ به وجود آمدن نسلی از اسب‌های پرخون تر برای مسابقات اسبدوانی و کورس بود که با ورود این اسب‌های دونده به مسابقات، استقبال و تمایل عمومی به بهره‌گیری از خون اسب‌های شرقی در انگلستان بیشتر و بیشتر شد. به طوری که در اواخر سده ۱۶ که هنوز تا زمان پیدایش اولین اسب‌های نژاد تروبرد مدتها فاصله وجود داشت. به جز مادیانها که اطلاعی از تعداد شماره آنها در دست نیست، تنها ۱۷۴ رأس سیلمی براساس مدارک قابل استناد (از شمال آفریقا، خاور میانه و سرزمین‌های عثمانی آن زمان) به انگلیس منتقل گردیده بودند.
در واقع منشأ تمامی اسب‌های تروبرد موجود در جهان به ۳ رأس از همین سیلمی‌های منتقل شده در اواخر سده ۱۶ و اوایل ۱۷ باز می‌گردد.
این ۳ رأس سیلمی به اسامی Bayerly Turk ، Darly Arabian و Goodolphin بودند.
Bayerty Turk در سال ۸۷-۱۶۸۶ میلادی در طی جنگ با نیروهای عثمانی در حوالی «بوداپست» فعلی به غنیمت گرفته شده بود،Darly Arabian در سال ۱۷۰۴ میلادی از سرزمین سوریه امروزی به انگلستان منتقل گردیدو سرانجام Godolphin که در سال ۱۷۲۴ میلادی از سواحل شمال آفریقا خریداری شده بود ابتدا به فرانسه و سپس به انگلیس منتقل گردید.
نکته جالب توجه در مورد سیلمی Bayerly Turk آن است که همواره این گمان وجود داشته است که این اسب از نژاد اسب‌های ترکمن و به احتمال زیاد از تیره «آخال تکه» بوده است.

Resigzed Image Click this bar to view the full image.




Byerly Turk


امروزه این گمان با مطالعات مقایسه‌ای که بر روی فاکتورهای ژنتیکی موجود در خون اسب‌های نژاد «آخال تکه» و «تروبرد» انجام گرفته بیش از پیش به یقین نزدیک شده است. در هر حال این سه رأس سلیمی منشأ پیدایش خط خونی نژاد تروبرد و معروف ترین اجداد اسب‌های این نژاد بودند.

اما پیدایش رسمی نژاد تروبرد در واقع به سالهای بعد از ۱۷۷۰ میلادی مربوط می‌شود و مستقیماً نتیجه تلاش‌های فردی به نام James Weatherby است که در آن هنگام مسئولیت کنترل کتاب مسابقات Newmarket و در عین حال سمت منشی باشگاه سوارکاری را برعهده داشت. او در سال ۱۷۹۳ جلد اول «کتاب تبارنامه جامع» (The General Stud Book) نژاد تروبرد را انتشار داد.
به این ترتیب تلاش‌های James Weatherby که هدف جلوگیری از خط روزافزون احتمال خطا در خطوط خونی و شجره نژاد اسب‌های تروبرد آغاز شده بود، به همراه انتشار کتاب سالنامه رکورد اسب‌های این نژاد، منشأ شکل گیری و اعتبار امروزی نژاد تروبرد گردید. بر این اساس عملاً نژاد تروبرد امروزی نژادی است که در قالب قراردادی مشخص و از پیش تعیین شده و پذیرفته شده تعریف می‌شود و مضمون آن این است که :
«تنها اسبی از نژاد تروبرد به شمار می‌آید که مستقیم یا غیرمستقیم شجره خود را به یکی از جلدهای کتاب تبارنامه جامع تاروبرود General Stud Book برساند ولاغیر».



Resigzed Image Click this bar to view the full image.


Godolphin

اسب‌های نژاد تروبرد امروزی از نظر اندام شناسی دارای ویژگی‌ها و شاخص‌های زیر هستند :
قد : ارتفاع ناحیه جدوگاه در اسب‌های تروبرد امروزی به طور متوسط به حدود ۱۶۲ سانتیمتر می‌رسد که در حدود ۱۰ سانتیمتر از اجداد اولیه خود بلندقدتر شده‌اند. در هر حال ممکن است در این نژاد اسب‌هایی با قدهای بلندتر و یا کوتاهتر نیز مشاهده شوند.
سر : سر موزون و زیباست و اتصال آنها به گردن کاملاً مشخص است خط نیم رخ صورت برخلاف اجداد عربی این نژاد، معمولاً مستقیم و بدون برجستگی ناحیه پیشانی است. گوش‌ها کوچک و متحرک و منخرین کاملاً قابل اتساع است و چشم‌ها درشت و هوشیار هستند.
گردن و کتف : گردن کشیده و منتهی به جدوگاه مشخص و کتف مورب و قوی است.
سینه : سینه عمیق بوده و از قابلیت اتساع زیادی برخوردار است.
بدن : با پوست بسیار ظریف و نازکی پوشانیده شده است. دارای تناسبات بدنی کامل یک اسب کورس بوده و به ویژه ناحیه پشت و کمر قوی و دارای عضلات کپل و ران نیرومندی است.
اندام حرکتی : اندام حرکتی بلند و کشیده بوده و در عین حال محکم و استوار هستند.
رنگ بدن : اسب‌های نژاد تروبرد معمولاً به رنگ‌های کهر، قره کهر، کرنگ بوده و به ندرت ممکن است به رنگ نیله دیده شوند.
Resigzed Image Click this bar to view the full image.

نمونه ی یک تروبرد تکامل یافته ی امروزی

از دیگر ویژگی‌های برجسته این نژاد باید به توان فوق العاده آن در مسابقات کورس در مسافت‌های متوسط اشاره کرد، به نحوی که عملاً در مسافت‌های ۱۲۰۰ تا ۲۴۰۰ متر، این اسب‌ها در میادین اسبدوانی بدون رقیب به شمار می‌آیند. از دیگر ویژگی‌های این نژاد، زود هنگام بودن بلوغ ورزشی آن است، به طوری که کره‌های ۲ ساله و یا کوچکتر نژاد تروبرد در مقایسه با سایر نژادها عملاً با قابلیت‌های یک اسب بالغ و آماده کورس وارد میادین اسبدوانی می‌شوند. این زودهنگام بودن بلوغ ورزشی باعث شده است که عمر مفید ورزشی اسب‌های نژاد تروبرد کوتاه شود؛ به همین خاطر معمولاً در سنین نه چندان بالا کارایی خود را از دست می‌دهند و ناچار به ترک میادین اسبدوانی می‌شوند.

نویسنده : کوروش بابازاده