آلودگی با آئوروناس (Aeromonas hydrophila):
در قورباغه ها غالبا باکتریهای گروه آئوروموناس مشاهده می گردد. سویه ای از این باکتریها در قورباغه ها بیماریهایی نظیر استسقاء ماهی ایجاد می کند که بسیار کشنده است. در دوزیستان علاوه بر عارضۀ استسقاء آثار خون مردگی و قرمز شدن پوست سطح خارجی شکم، به خصوص روی سطح عضلات خم کنندۀ پا ها و تورم خونین روی سطح پردۀ بین پنجه های پا که بعد منتهی به قرحه می گردد، مشاهده می شود. به علت نشانۀ بارزی که این بیماری بر روی پاهای حیوان دارد، این بیماری را پاقرمز (Red log) می خوانند و به ندرت ممکن است حیوان مبتلا بهبود یابد. این آلودگی ابتدا در سال 1905 به وسیلۀ امرسون (Emerson) و همکارانش در قورباغه های آمریکای شمالی و اروپا مشاهده و گزارش گردید و عامل آن نیز به نام آئوروموناس هیدروفیلا (Aeromonas hydrophila) تشخیص داده شد.



این باکتری شباهت بسیاری از نظر خواص باکتری شناسی با آئرموناس پنکتتا (A. punctata) دارد و از جراحات پوستب و عضوی انسان نیز اولین بار در سال 1937 به وسیلۀ میلز (Miles) و همکارانش جدا شد. پس از آن بولگر (Bulger) در سال 1966 و فن گرینوتیز (Von Graevenitz) در سال 1968 گزارشهایی در زمینۀ ارتباط این باکترب با بعضی از آلودگیهای انسان منتشر نمودند و نقش دوزیستان به خصوص قورباغه را در انتقال این باکتری به انسان یادآور شدند.


پژوهشگران بسیاری این باکتری را از اسهال، آبسه، دمل، عفونت خون (سپتی سمی)، تورم پردۀ صفاق، جراحات گلو و بلاخره از فردی که مبتلا به لوسمی میولوئید حاد و چرکی بود به وسیلۀ دین (Dean) و همکارانش در سال 1967 جدا کردند. نبگارد (Nygaard) در سال 1970 تعداد 48 سویه از این باکتری را که یازده مورد آن از حیوانات و بقیه از انسان جدا شده بودند، تحت برسی و مطالعه قرار داد. یازده سویه جدا شده از حیوانات، از جراحات زیر بدست آمده بود:
آبسۀ پوست (یک مورد)، ریۀ مبتلا به پنومونی (یک مورد)، مدفوع و ادرار (پنج مورد)، لارو حشرات (چهار مورد).
37 سویه بقیه مربوط به انسان از جراحات و محلهای زیر جدا شد:
پوستول بازو (یک مورد)، فیستول مجاری صفراوی (یک مورد)، خون در حالت سپتی سمی (خشت مورو)، زخم صورت (یک مورد)، تورم چرکی گوش (سه مورد)، زخم پلک چشم (یک مورد)، کیسۀ صفرا (سه مورد)، آبسه دست (یک مورد)، تورم پردۀ صفاق (دو مورد)، زخم مقعد (یک مورد)، زخم سر (دیک مورد)، آلودگی چرکی گلو (هفت مورد) و مدفوع (هفت مورد).


قورباغه ها نیز به میکروبهای آئوروموناس پنکتاتا و پزودوموناس فلئورسانس (P.fluorescens) آلوده می شوند و می توانند این باکتریها را به ماهیها که به آنها بسیار حساس هستند، منتقل نمایند و موجب تلفاتی در آنها گردند. ینگانل (Junghaenal) در سال 1953 گزارش جامعی در زمینۀ این آلودگیها در ماهیها که منشاء آنها قورباغه بوده اند منتشر نمود.

ادامه دارد..