زیست شناسان به سرپرستی آنا گاگلیاردو از دانشگاه پیزا و مارتین ویکلسکی از بخش پرنده شناسی مؤسسه ماکس پلانک نتیجه گرفتند که ظاهراً این نیمکره چپ مغز است که اطلاعات بویایی را جهت مسیریابی پردازش می‌کند. به گفته گاگلیاردو: «علاوه بر این، نتایج جدید تصدیق می‌کنند که در درک و پردازش بوها عدم تعادلی بین سمت چپ و راست ایجاد می‌شود.»
کبوتران بوهایی را که باد به دورن لانه آنها می‌برد، دقیقاً به خاطر می‌سپارند و می‌توانند نقشه بویایی محیط اطراف را دقیق به خاطر بسپارند. گاگلیاردو، ویکلسکی و همکاران با کمک 31 کبوترخانگی بررسی کردند که چگونه این نقشه شناسایی می‌شود. محققان پرندگان را با گیرنده‌های GPS ردیابی کردند و با یک چوب پنبه صمغی به طور موقت سوراخ چپ یا راست بینی یک سوم حیوانات را مسدود کردند. سپس کبوترها را از لانه‌هایشان در نزدیکی پیزا حدود 40 کیلومتر به سمت شرق بردند و رها کردند.
پس از بازگشت کبوترها، 21 گیرنده اطلاعات قابل استفاده درباره مسیر پرواز را ضبط کرده بودند. ارزیابی نشان داد پرندگانی که سوراخ سمت راست بینی شان مسدود بود، نسبت به همنوعان خود که در آنها سوراخ سمت چپ مسدود بود یا هیچ یک از سوراخ‌ها مسدود نبود، به وضوح پرواز سست تر و نامتعادل‌تری داشتند. به علاوه توقف‌های بین راهی شان نیز بیشتر بود.
به گفته گاگلیاردو: «فرض ما بر این است که آنها مجبور به توقف بودند تا اطلاعات اضافی درباره محیط اطرافشان کسب کنند، زیرا نمی‌توانستند از روی بو مسیریابی کنند.» در حال حاضر هنوز مشخص نیست که نقشه بویایی در ذهن پرنده به چه شکلی ذخیره سازی شده است و چرا با چنین وضعیت نادرستی شناسایی می‌شود.