جوش‌های از نو خوش خیم به چانه و لب محدود میشود.سگ‌های مو کوتاه مانند:باکسر،روتوایلر و بولدگ‌ها بیشتر در معرض این جوش‌ها هستند.این وضع از سنّ بلوغ،حدوداً ۵ تا ۸ماه شروع میشود و با بالا رفتن سنّ بهبود می‌یابد.و این بیماری به طور معمول پس از ۱سالگی برطرف میشود.برجستگی‌های قرمز و دانه‌های سیاه که معمولا در چانه و لب سگ جوان ظاهر میشود از علائم ظاهری این بیماری است.ممکن است این دانه‌ها و جوش‌ها باعث چرک کردن و عفونت در آن ناحیه شود.هنگامی که عفونت ایجاد شود چانه و لب دچار خارش شدید شده و سگ شروع به مالیدن صورت خود به فرش یا مبل می‌کند.

تشخیص 

تشخیص معمولا با در نظر گرفتن نژاد،سنّ شروع بیماری و ظاهر زخم‌ها شروع میشود.ممکن است بیماری دیگری باشد که به جوش‌ها ربطی‌ ندارد ولی‌ شبیه آن‌ها است،و اگر بیماری دیگری باشد قواعد جدا و خاص خود را دارد.این کار باید تحت نظر دامپزشک باشد.

درمان 

درمان برای جوش(آکنه) به طور معمول درمان موضعی است.برخی‌ از ژل‌ها شبیه به چیزی است که مردم برای جوش‌ها استفاده میکنند،مانند بنزوییل پراکسید.این مهم است که شما با استفاده از محصولات توصیه شده توسط دامپزشک شروع به درمان سگتان کنید.پوست سگ شما بسیار نازک تر و حساس تر از پست شماست.این محصول به طور متوسط برای آکنه در انسان حاوی پراکسید بنزوییل ۱۰% است،که این غلظت برای سگ‌ها حداکثر به ۵% می‌رسد.

بعضی از درمان ها میتواند شامل:


۱) شستو ۲بر در هفته با بنزوییل پراکسید.باید توجه داشته باشید که محصولات دامپزشکی مورد استفاده قرار بگیرد.اکثر شامپو‌ها حاوی بنزوییل پراکسید ۲.۵% هستند.به طور مثل شامپو Oxydex
۲) بعضی‌ سگ‌ها ممکن است از آنتی بیوتیک ‌های موضعی استفاده کنند،به منظور محدود کردن عفونت‌های ثانویه.(مثل Murpirocin).این محصولات باید روزی ۲بار مورد استفاده قرار بگیرد و به آرامی سطح،ماساژ داده شود تا به طور کامل جذب شود.
۳) برای کاهش التهاب و تورم در آن ناحیه ممکن است از استروئید‌های موضعی استفاده شود.هنگام استفاده از این محصول از دستکش استفاده کنید.
۴) در موارد شدید درمان نیاز به برنامه ی بلند مدت دارد.شما نیاز به قرص و دارو‌های یک یا ۲بار مصرف در روز دارید.البته برای مدت طولانی‌.(تحت نظر دامپزشک)
۵) درمان با آنتی بیوتیک هایی مثل سفالکسین برای مدت ۶ الی‌ ۸ هفته در موارد مزمن شاید لازم باشد.

مراقبت در منزل:

از ضربه زدن به سگ اجتناب کنید.اینکار محدوده ی تشکیل زخم را بیشتر می‌کند.ممکن است شما نیاز به استفاده از لوسیون یا پماد ضّد باکتری داشته باشید.
آکنه یک بیماری مربوط به این نژاد هست،البته در سگ‌های جوان: دوبرمن، روتوایلر، باکسر، بولداگ و گریت دین و دیگر نژاد‌های مو کوتاه است. آکنه در این نژاد‌ها بیشتر به چشم می‌خورد.
ممکن است در موارد مزمن این بیماری کیست ایجاد شود و غدد لنفاوی برجسته و دردناک شود و باعث خارش شدید شود که این خارش‌ها عفونت پوستی‌ را با همکاری سگ میاورد!(مالاندن زخم‌ها به جاهای زبر برای از بین بردن خارش).در مورد پیشرفته تر نیز ممکن است سگ شما دچار اریتم یا آلوپسی شود.

علل:


از سنّ ۵ تا ۱۲ ماهگی این بیماری شروع میشود و با بالا رفتن سنّ بهبود می‌یابد.ولی‌ در برخی‌ مورد در بزرگسالی‌ نیز باقی‌ میماند.علت گسترش بیماری به طور دقیق،ناشناخته است،ولی‌ برخی‌ نظریه وجود دارد که به شرح زیر است(علل اصلی‌):
*هورمون‌ها به ویژه هورمون آندروژن(هورمون جنسی‌ نرها):به نظر نمیرسد این بیماری به طور خاص برای نرها باشد،ممکن است در هر ۲جنس موثر باشد.
*ژنتیک:نقش اساسی‌ را در ایجاد این بیماری دارد
*باکتری ها:آن‌ها نقش ثانویه دارند،زیرا در شروع بیماری زخم‌ها استریل است.

آکنه(جوش) در سگ‌ها (ترجمه)

نویسنده:Dr.Rosanna Marsalla
مترجم:Ali.Ro
منبع:PetPlace