آیا میوه ها منشأ نفخ شکم هستند؟
میوه ها چه فوایدی دارند؟
انواع توت ها سرشار از ویتامین C هستند،
گیلاس ها سرشار از آنتی اکسیدان اند و آنتی اکسیدان ها اثر مثبتی بر روی کلسترول و چربی های شکمی دارد (به کم شدن آنها کمک می‌کند)،
آلوها و خربزه ها هم بی نصیب از آنتی اکسیدان نیستند، ضمناً کاروتن هم دارند که برای پوست مفید است.
همۀ این میوه ها حاوی فیبرهای مفیدی برای گوارش هستند و همۀ انواع املاح معدنی، و کربوهیدرات ها را برای بدن تأمین می‌کنند، این کربوهیدرات ها خیلی سریع جذب می‌شوند، بنابراین احتمال ناخنک زدن و هرزه خوری را کاهش می‌دهند.
در نهایت، این میوه ها در گروه مواد خوراکی سرشار از آب قرار می‌گیرند.
به طور خلاصه، این میوه ها برای سلامتی فوق العاده اند. از سوی دیگر سال هاست که به ما توصیه می‌کنند میوه بخورید. بنابراین، دست به کار شوید!

خوردن چه مقدار میوه در روز توصیه می‌شود؟
خوردن 5 واحد میوه و سبزی در روز توصیه می‌شود.
بنابر استاندارها، یک واحد میوه برابر است با دو عدد آلو یا زردآلو، یا یک برش خربزه یا 5 تا 6 عدد توت یا گیلاس.
یعنی هر واحد حدوداً 60 گرم می‌شود، البته به جز مواردی که آلو یا زردآلو بسیار بزرگ است و وزن آن به حدود 70 گرم هم می‌رسد.
به این ترتیب:
2 واحد میوه= 120 گرم و 3 واحد= 180 گرم.
این واقعاً حداقلش است.
برای تغذیه ای متعادل با 1800 تا 2000 کالری، باید 200 تا 300 گرم میوۀ تازه و 300 تا 500 گرم سبزیجات را در روز گنجاند.
اگر میوۀ کمتری بخوریم به جای آن باید سبزیجات بیشتری جایگزین کرد و بالعکس.
تقسیم کردن سهمیۀ میوۀ روزانه میان سه وعده خوراک یعنی صبحانه، نهار و شام، بالاترین درجۀ تعادل است. و بدترین وضعیت این است که میوه، ظهر یا غروب مورد مصرف قرار گیرد.

افسانۀ گیلاس ها و آب
"نباید همراه با میوۀ هسته دار آب نوشید، خصوصاً اگر این میوه از خانوادۀ گیلاس ها باشد زیرا تخمیر می‌شود، و دل درد و/ یا نفخ معده را با خود به همراه دارد."
این ایده به خوبی در ذهن همه جا افتاده است! در حالی که هیچ علت فیزیولوژیکی یا حداقل منطقی برای بیان آن وجود ندارد.
میوه ها، چه هسته دار و چه بدون هسته، و خصوصاً انواع گیلاس ها، سرشار از آب هستند.
به طور کلی، اگر بعد از پایان خوراک روزانه، میوه بخوریم بعد از آن دچار تشنگی شدید نخواهیم شد. خصوصاً اگر همراه با آن آب هم نوشیده باشیم.
هیچ کس نمی‌داند این افسانه که با قدرت در ذهن ها نفوذ می‌کند و به راه خود ادامه می‌دهد، از کجا آمده است، همۀ مادربزگ ها می‌گویند که آن را از مادرشان یادگرفته اند و الی آخر.
احتمالاً این ایده از آنجا سرچشمه گرفته که در زمان های گذشته همیشه آب نوشیدنی وجود نداشته و به طور اتفاقی کسی آب آلوده را همزمان یا بعد از خوردن میوه ای از خانوادۀ گیلاس ها نوشیده است و بعد از آن دچار دل درد شده است.
اما مطمئناً این افسانه از خوردن بیش از حد گیلاس در یک روز نشأت گرفته است. و با گذشت سال ها به خاطر همین زیاده روی، قوی تر و شایع تر شده است.