در سال 1631بولداگ به شهرت رسید، این حیوان سگی پرخاشگر، وحشی و خونخوار بوده آنچنانکه رومیها قانونی وضع کردند که صاحبان سگهای بولداگ حتی با وجود قلاده و زنجیر حق نداشتند آنها را به خیابان بیاورند. در سال 1838 نگهداری از این سگ در انگلستان ممنوع شد و تقریباً نژاد بولداگ در شرف نابودی قرار گرفت ولی به علت صفات ممتازاش مخصوصاً پاسبانی و جراتش در مقابل اشرار و قاتلین و صمیمیت و وفاداری ذاتی، او یک رفیق و ندیم خانۀ انگلیسی ها شد. پرورش این سگ طی چندین سال با اینکه نتوانست در ظاهر ترسناک آن تغیری به وجود آورد، اما از لحاظ طبیعت و ذات و خلق و خوی آن تغییرات بسیاری صورت گرفته است؛ به طوری که امروزه این سگ به عنوان سگی خوش خلق، آرام، موقر، باوفا، تمیز و اعیانی مطرح می باشد. 
ظاهر شناسی: این نژاد قد و قامت کوچکی داشته ولی درشت، عریض و گوشتالو بوده.
وزن: نرها 24 تا 25 کیلوگرم و ماده ها 22 تا 23 کیلوگرم می باشند و قد آنها 30 تا 35 سانتی متر در تغییر است. کم تحرک است و نیاز به فعالیتهای بدنی بالا ندارد. سر: بزرگ، حجیم و چند ضلعی است. ( به هر میزان سر درشت تر باشد به همان اندازه مقبول تر خواهد بود ) به همین علت معمولاً زایش توله ها با سختی همراه است و عموماً عمل سزارین الزام پیدا می کند. در ضمن اکثر ماده ها عقیم می باشند به همین دلیل زاد ولد در این نژاد کمتر از نژادهای دیگر بوده و این فاکتور بر ارزش بولداگ می افزاید. بهترین امتیاز بولداگ استحکام عجیب جمجمۀ چین دارش میباشد از این رو اگر ضربه ای هم به سر وارد شود تاثیری نخواهد داشت و همین دلیل این سگ را در برابر دشمن مقاوم و سرسخت می سازد.
آرواره: این سگ دارای فک بسیار قوی بوده، فک پایینی بزرگتر از فک بالائی است و دندانها جدا از یکدیگر قرار دارند که این نامنظمی در دندانها و منطبق نشدن فک بالا و پایین بر روی هم در هنگام گاز گرفتن باعث قفل شدن دندانها در هم می شود و فشار مضاعفی را بر جسم خارجی وارد می سازد. لب بالا آویزان است که به صورت بولداگ مظلومیت خاصی میبخشد. 
پوست و مو: پوست بولداگ بسیار شل است و در ناحیه سر و پیشانی واجد چینهای انبوهی می باشد که احتیاج به پاکسازی هفتگی دارد. بدن از موهای کوتاه و نرم پوشیده شده و ماهی یک یا دو بار شستشو برای این نژاد کافی است. 
بینی: بینی بولداگ تو رفته و با حفره های بزرگ که این امکان را به سگ میدهد هنگام گاز گرفتن و نگه داشتن دشمن به خوبی نفس بکشد. 
چشم: چشمها گرد تیره رنگ و حد فاصلشان وسیع و گویی چشمها بر روی گونه ها واقع شده است.
گوش: گوشها کوچک و ظریف است و حالتی پیچیده شده مانند گل رز دارد.
گردن: گردن بولداگ به اندازه عرض بدن است بسیار کوتاه و عضله ای که باعث می شود هنگام نبرد با سایر حیوانات دست نیافتنی شود.
دست و پا: دستهای بولداگ کوتاه و پهن است؛ به طوری که در موقع ایستادن به استقامت آنها کمک می کند، زانو ها ضعیف است در این نژاد به همین سبب بهتر است تغذیه و وزن سگ تحت کنترل باشد تا دچار اضافه وزن و ضایعات پیرامون آن نگردد.
دم: بولداگ دارای دمی کوتاه و فر خورده است .
رفتار شناسی: بولداگ سگی است قابل اطمینان، باهوش، کم تحرک ولی شاداب و سرزنده، مقاوم و پر تحمل، با وجود ظاهری ترسناک فوق العاده خوش قلب، مهربان و آرام است. اطفال را به حد پرستش دوست دارد؛ در مقابل صاحب نقش بادی گاردی مطیع و عاشق را بازی می کند. 
کارایی: با پایان پذیرفتن کاراکتر گلادیاتوری اش، در مسئولیتهای نگهبانی، عملیات پلیس و پستهای امدادی ارتش، کشف مواد مخدر و زنده یابی به کار گرفته می شود. و امروزه این سگ به عنوان همدم ارزش خاصی پیدا کرده است.
آموزش: بهترین زمان آموزش در این نژاد سن 8 الی 16 هفتگی است. شروع آموزش بهتر است فقط حالت بازی و سرگرمی داشته باشد و این را به خاطر داشته باشید که حافظه توله ها کوتاه مدت است و بیشتر از 3 ساعت نمی تواند آموخته ها را به خاطر بسپارند؛ به همین علت باید در تمام مراحل آموزش صبر و حوصله را از خود دور نکنید. و در ابتدا طول زمان آموزش نباید بیشتر از 15 دقیقه باشد تا سگ احساس خستگی پیدا نکند. هیچ گاه در طول زمان آموزش سگ را تنبیه نکنید و برای این منظور از لانه، قفس و یا رختخواب سگ استفاده نکنید؛ زیرا این مکان باید همیشه جایی امن برای استراحت باشد.
توجه: بهترین زمان برای جداکردن توله از مادر 8 الی 12 هفتگی است.
و از همین زمان توله به قلاده، ظرف آب و غذای مشخص و تمیز، قفس و یا رختخواب نیاز دارد؛ توله باید در تمام مراحل خواب، استراحت، غذا خوردن، آموزش و... احساس آرامش و امنیت داشته باشد. جای خواب سگ باید دور از صداهای ناگهانی مانند زنگ در یا تلفن، صدای تلویزیون و یا صدای بازی بچه ها باشد. در چنین شرایطی سگ شما سگی سالم آرام و دور از تنش پرورش خواهد یافت.