بیماری دیسک گردن از فشار شدید و مزمن از ناحیه دیسک میان مهره ها که بر نخاع ناحیه گردن و اطراف آن فشار وارد میکند، ناشی می شود. این شرایط بیماری دیسک بین مهره ای یا اصطلاحاً IVDD نامیده می شود که در ناحیه گردنی بروز می کند.

ديسك گردن يك غضروف بين معضلي دو مهره مجاور گردن را شامل مي‌شو علت اصلی دیسک ناشناخته است اما در اثر فشارهاي مكانيكي و حركات ايجاد شده،‌ به تدريج ديسك‌هاي گردن دچار تغييراتي شده كه از حالت نرمال خود خارج و در نهايت سبب بيرون زدگي ديسك مي‌شود. يك دسته از علائم شامل علائم ناشي از فشار بر روي ريشه‌هاي عصبي و دوم فشار بر روي نخاع مي‌باشد. علائم فشار بر روي ريشه‌هاي عصبي گردن انتشار يابنده بوده و از گردن و شانه به سمت اندامهاي فوقاني منتشر مي‌شود.

دیسک ناحیه گردنی نخاع ممکن است بر روی پاهای جلویی و پشتی حیوان با درجات مختلفی بروز کند. بیماری دیسک می تواند یک سمت بدن یا هر دو سمت بدن را در برگیرد.

سگها ممکن است تنها با نشانه هایی از درد ملایم در ناحیه گردن تا از کار افتادگی کامل چهار پای خود بدون توانایی درک هیچگونه حسی پیش روند. شیوع درد ناگهانی در ناحیه گردنی حیوان از رایجترین علائم بالینی بیماری است.

از نژادهایی که غضروفهای آنها رشد و شکلی غیر طبیعی دارد می توان نژاد داشهوند و پکنیز را نام برد که جزء مستعدترین نژادها به بیماری دیسک بین مهره ای می باشند. شیوع این بیماری در نژاد بیگل نیز شایع است. اکثر سگهای مبتلا به دیسک میانسال بوده و جنسیت حیوان هیچ تفاوتی بر ابتلای بیماری ندارد.



تصویر فوق مربوط به یک داشهوند مبتلا به دیسک می باشد.

آنچه باید در نظر داشت:

•بروز ناگهانی درد گردن
•تلو تلو خوردن و ناشیانه راه رفتن
•عدم توانایی راه رفتن

تشخیص

دامپزشک ابتدا با انجام معاینه فیزیکی حیوان و سپس با تمرکز بر ارزیابی اعصاب حیوان به تشخیص بیماری می پردازد. میزان فشار مواد دیسک که نخاع را تحت فشار قرار میدهد ممکن است کم یا گسترده باشد و در نتیجه نشانه های ظاهر شده بر سگ بسیار متفاوت است.

در صورتیکه سگ بتواند بطور طبیعی راه برود اما در ناحیه پشتی خود درد داشته باشد، دامپزشک با وارد ساختن فشار ملایم بر ستون فقرات پشتی حیوان، موضع درد را می یابد.

در صورتیکه سگ قادر باشد به دشواری و ناهمگون راه برود، دامپزشک بایستی بررسی کند که آیا پاهای پشتی حیوان تحت تاثیر بیماری واقع شده است و پاهای جلویی و سر حیوان طبیعی است یا خیر.

در صورتیکه سگ قادر به راه رفتن نمی باشد، دامپزشک با نیشگون گرفتن پنجه پاهای پشت حیوان، میزان حس درد در سگ را ارزیابی می کند. سگ بعنوان پاسخ به این رفتار، پاهای پشتی خود را می کشد، بهر حال، منظور دامپزشک از نیشگون گرفتن، مشاهده ناله سگ یا گاز گرفتن او بدلیل احساس درد در عضو بدن خود می باشد. کشیدن پای پشتی سگ به تنهایی نشانگر اینکه سگ می تواند پای خود را حس کند، نمی باشد.

رادیولوژی از ستون فقرات پشتی حیوان به منظور تشخیص فضای آسیب دیده دیسک مهم بوده اما پرتونگاری از نخاع که منجر به تشخیص قطعی بیماری است روش مناسبتری و جامع تری است. در صورت امکان، سی تی اسکن نیز جایگزین مناسبی بجای پرتونگاری از نخاع است.

درمان

درمان مناسب بستگی به شدت و میزان نشانه های بالینی دارد. سگهای مبتلا به نوع خفیف تر بیماری از طریق دارو درمان می شوند، حال آنکه در موارد حاد و وخیم نیاز به جراحی ضروری است.

درمان ممکن است به یک یا چند روش ذیل صورت گیرد:

مضافاً بر استراحت حیوان، درمان با داروهای آرام کننده و داروهای ضد التهاب چون استروئیدها پیشنهاد می شود. داروهای شل کننده ماهیچه ها جهت تسکین اسپاسم ماهیچه ای نیز گزینه مناسبی است.

در صورتیکه نشانه های بیماری بسیار شدید بوده و داروهایی مربوطه نیز بر درمان بیماری تاثیر گذار نیست، جراحی پیشنهاد می شود.

مراقبت هایی جانبی در منزل

استراحت حیوان، ممانعت از بازی، پرش و بالا و پائین رفتن از پله ها در درمان بیماری موثر است. کوتاه کردن ناخن های حیوان و محدود کردن حیوان درمحل مفروش و گرم پیشنهاد می شود. به منظور جلوگیری از یبوست ناشی از عدم تحرک کافی در حیوان در طول دوران درمان، استفاده از سبزیجات، شیر و روغن زیتون ضروری است.

در موارد جراحی،استفاده از قفس به منظور استراحت مطلق حیوان به مدت حداقل چهار هفته به همراه مصرف دارو ضروری است. عدم محدود کردن حیوان دلیل اصلی برای بازگشت و عود مجدد بیماری است.