Resigzed Image Click this bar to view the full image.





عدم تمایل به جفت گیری در سگ های نر تابع علل و شرایط گوناگونی است که هر کدام از آن ها به تنهایی می تواند باعث بی رغبتی یکی از طرفین نسبت به جفت گیری شود.بعضی از این علت ها قابل رفع بوده ولی برخی دیگر راه حلی نداشته و باید برای حیوان ماده جفت دیگری در نظر گرفت.


وجود اختلالات ساختاری و فیزیولوژیکی مادر زادی یا اکتسابی در دستگاه تناسلی یکی از علل اصلی ناتوانی سگ های نر در جفت گیری به شمار می رود.ولی گاهی سگی که در سلامت کامل از نظر ساختاری و هورمونی قرار دارد نیز از جفت گیری سر باز می زند و این امر ممکن است مربوط به یکی از حالات زیر باشد.یکی از علل عدم تمایل سگ نر به جفت گیری وجود ترس از این کار به دلیل خاطره بد است.سگ نری که بار ها و بار ها به علت بروز م-ی-ل ج-ن-س-ی از سوی صاحب خود تنبیه شده از ابراز این میل وحشت داشته و چه بسا این اشتیاق را در خود سرکوب کرده باشد.در این وضعیت تنها گذاشتن دو سگ در محلی آرام و بدون حضور صاحب دو حیوان شاید چاره ساز باشد.


گاهی هیجان و استرس ناشی از حضور در مکان غیر آشنا میتواند م-ی-ل ج-ن-س-ی سگ نر را تجت تاثیر بگذارد.بنابر این توصیه می شود که سگ ماده برای جفت گیری به محل سگ نر برده شود.در مواقعی آشنایی و دوستی قدیمی بین سگ نر و ماده نیز باعث می شود تا دو حیوان از جفت گیری امتناع کنند.این حالت در سگ هایی که با هم بزرگ شده اند نیز دیده شده است.


فقدان میل ج-ن-س-ی در سگ های نری که تمام عمر خود را در کنار انسان گذرانده اند و با سگ های دیگر در ارتباط نبوده اند از دیگر موارد بی رغبتی نر ها به انجام عمل جفت گیری است.گاهی اوقات نیز جثه ی سگ ماده به اندازه ای است که سگ نر نمیتواند با او جفت گیری کند.این امر بیشتر در جفت گیری بین نژاد های غیر همسان اتفاق می افتد.بزرگتر یا کوچکتر بودن سگ ماده باعث بروز این اتفاق می شود و باید از چنین جفت گیری های غیر اصولی جلوگیری نمود.


آسیب ها و نواقص جسمی از دلایل دیگر بی رغبتی ج-ن-س-ی نر ها بشمار می آید.نقص های واضح اندام های حرکتی-آسیب ها یا ضعف عضلانی و استخوانی و نیز آسیب های فیزیکی یا ارثی ستون مهره ها باعث ناتوانی سگ نر در قرار گرفتن در وضعیت جفت گیری می شود.در این حالت اگر آسیب ها جدی و ارثی نباشد میتوان در انجام کار به سگ نر کمک کرد.در صورت آسیب های ارثی بهتر است جفت گیری صورت نگیرد تا از به وجود آمدن سگ هایی با نقص مشابه جلوگیری شود.وجود اختلالات هورمونی-ضعف قوای ج-ن-س-ی و اصولا فقدان خصوصیات نرینگی نیز باعث بی رغبتی سگ نر برای جفت گیری می شود.تشخیص اینکه بی رغبتی و عدم تمایل به جفت گیری ناشی از مشکل فیزیکی با اختلال هورمونی است یا اینکه ریشه ی روانی دارد مشکل بوده و با معاینات دقیق پزشکی مشخص می شود و رفع آن ها در صورتی که قابل درمان باشند برعهده ی دامپزشک خواهد بود.


Resigzed Image Click this bar to view the full image.






منبع:راهنمای جامع حیوانات اهلی-دکتر علی نصیریان-دکتر هستی آذر آباد


ادامه دارد...